استاد محمدعلی کوشا، در این مورد دلایلی را ذکر کرد که اهمیت فعالیت‌های علمی و وجود افراد کافی برای کارهای اجرایی در پست‌های حکومتی از جمله آن است.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی استاد کوشا به نقل از کانال تلگرام نعمت صالح، محمدرضا... پرسشی مطرح کرد که مطابق آن، دلایل عدم ورود مرحوم آیت‌الله نعمت‌الله صالحی نجف‌آبادی به کارهای اجرایی در پست‌های حکومتی را جویا شد، همچنین پاسخ این پرسش توسط استاد محمدعلی کوشا داده شد. در ادامه، متن کامل این پرسش و پاسخ آمده است.
پرسش: با وجودی که مرحوم صالحی، از روحانیون انقلابی و از حامیان امام‌خمینی(ره) بود ولی پس از پیروزی انقلاب و استقرار نظام، نه تنها در مناصب اجرایی و مشورتی وارد نشد، که جز در مواردی معدود در خصوص وضعیت کشور به وظیفه امر به معروف و نهی از منکر نسبت به حاکمان که از وظایف همه مردم و به طریق اولی از وظایف عالمان است نیز عمل نکرد (لطفاً کنفرانس طائف را بیان ننمایید) و حتی در مقابل کجروی‌ها سکوت کرد، علت این انفعال چه بود؟
پاسخ: باسلام و تحیت، و تشکر از پرسشی که بیان داشته‌اید.
اولاً - تشخیص ایشان این بود که مقام تدریس و تحقیق و تألیف آن‌هم در سطح عالی که به روشنگری حوزویان و دانشگاهیان و حتی غیر آنان بینجامد، به مراتب مهم‌تر از اشتغال یک روحانی به کارهای اجرایی در پست‌های حکومتی است.
ثانیاً - ایشان می‌گفتند: برای ورود به کارهای حکومتی «مَن بِهِ الکِفایه» موجود است، و وقتی که افراد لازم وکافی برای این امور وجود داشته باشند، چه ضرورتی دارد که یک مدرس بلندپایه حوزوی که صدها نفر را در حوزه با مبانی صحیح دینی آشنا می‌سازد، به دنبال فلان کار اجرایی برود که ده‌ها نفر برای انجامش بر همدیگر سبقت می‌گیرند!
ثالثاً - ایشان رهنمودهای خالصانه خویش را در مقام مشاوره با او از هیچ صاحب منصبی دریغ نمی‌داشت، و حتی در موارد فراوانی به صورت خصوصی به آنان تذکرات لازم را می‌داد، و گاه به صورت کتبی (ازجمله نامه مربوط به ضرورت شرکت در کنفرانس طائف را) به وظیفه «النصیحة لایمّه المسلمین» جامه عمل می‌پوشانید.
رابعاً - اگر شما از مجموعه نوارهای درسی و سخنرانی‌های تبلیغی ایشان در جاهای حساس، باخبر می‌بودید، مطمئن می‌شدید که ایشان به درستی به وظیفه «امر به معروف و نهی از منکر» در سطح قابل قبولی، عمل کرده است و فراتر از آن چیزی بر عهده ایشان و امثال ایشان نبوده و نیست زیرا، لا یُکَلّف الله نفساً إلاّ وُسعَها.
خامساً - ایشان در مقابل کجروی‌ها نه تنها سکوت نکردند و منفعل نبودند، بلکه نهایت تلاش خود را در موارد مختلف به کار بردند و علاوه بر مبارزه با ریشه‌ها و اساس خرافات با بیان و بنان خویش، راهکارهای عملی را ارائه می‌دادند که یکی از آن‌ها مربوط به کردستان قبل از ناآرامی‌ها بود که اگر به پیشنهاد ایشان - که بیانش در این مقام نمی گنجد - ترتیب اثر می‌دادند، آن‌همه خسارات به وجود نمی‌آمد. و قِس علی هذا باب فعلل و تفعلل!!! و همچنین در مسائلی دیگر...
