کم و بیش روح و روان خود را با خواندن احادیث اهل‌بیت(ع) به ویژه «نهج البلاغه» مأنوس سازید.
امامان شیعه مصداق کامل «عباد صالح» بودند که راه و رسم پیامبراکرم(ص) را در عمل و گفتار به مردم می‌آموختند.
همیشه با ظلم و ظالم و خرافه مبارزه می‌کردند.
مبلّغان واقعی قرآن بودند.
آنچه می‌گفتند اول خود به آن عمل می‌کردند.
دین‌شناس واقعی بودند.
مهم‌ترین ویژگی آنان جنبه‌های معنوی و ارتباط آنان با خدای یکتا بوده است.
زندگی مادی آنان همپایه طبقات پایین جامعه بوده و اهل کار و تلاش در امور زندگی بودند.
زبانشان با عملشان هماهنگ بوده و از تملّق تملّق‌گویان بیزار بودند.
سخنان آنان برای کسانی که سخن‌شناس‌اند، متمایز و برتر از هر سخنی است.
دوستان گرامی!
کم و بیش روح و روان خود را با خواندن احادیث اهل‌بیت(ع) به ویژه «نهج البلاغه» مأنوس سازید. کتاب «تحف العقول» را که مجموعه‌ای از سخنان آن بندگان مقرّب الهی است، مطالعه کنید.
ما نباید انتظارِ داشتنِ همه علوم و فنون و دانش‌های امروزه را از آنان داشته باشیم.
و حتی نباید امامان(ع) را تبدیل به کارخانه معجزه و خزائن علم غیب الهی گردانیم.
آنان خود را «مبیّن قرآن» و «حافظ سنّت» و «رهروان راه پیامبراکرم(ص)» می‌دانستند.
بیاییم آنان را از طریق «نهج البلاغه» بشناسیم.
و از هرگونه غلوّ درباره آنان بپرهیزیم.
آنان الگویانِ اعتقاد صحیح، اخلاق انسانی و نمونه کاملی از کردار و رفتار نیکو بودند.
توسعه «فقه شیعه» بر اساس احادیث فقهی آن بزرگواران است.
بنیاد «علم کلام» شیعی برگرفته از تعالیم آنان است که کتاب «توحید صدوق» یکی از جلوه‌های کلامی آنان است.
سخنان امام‌صادق(ع) به نام «توحید مفضّل» کتاب خداشناسی همگانی است.
شیوه مباحثه و مناظره‌های علمی آنان با دانشمندان زمانشان را در کتاب «احتجاج طبرسی» بخوانید.
شیوه ارتباط با خدا را در دعاهای آن نخبگان وارسته اهل دل به ویژه «صحیفه سجّادیه» جستجو کنید.
عالمان محقّق ما باید احادیث ناب آنان را از مجموعه‌های حدیثی تلمبار شده از درست و نادرست تفکیک نمایند.
بیایید آثار آنان را سوژه پیشرفت کار خود در عرصه‌های گوناگون علوم روز قرار دهیم، و بر اساس نیازهای زمان خویش، در تمام رشته‌های علوم، هدایتگر نسلی باشیم که سخت تشنه علم، عمل مطابق با واقع، صداقت و محبّت است.
استاد محمدعلی کوشا
